Μη.

Κι έρχεται η ώρα εκείνη που πάλι η Φωνή σε καλεί.

Να βγεις από το βόλεμα και την ασφάλειά σου

Από τα οχυρά τα όμορφα και τα περίτρανα που εχεις υψώσει γύρω για να σε φυλάνε. 

Από κουρσάρους, από Κιχώτες και από κατακτητές.

Από ανόμοιους και ανόσιους εραστές.

Ένα -ένα τρέμει και αντιστέκεσαι.

Αν και ενα κομμάτι του μυαλού σου ζεσταίνεται και ζωντανεύει και γίνεται ξανά ροζ..

ένα άλλο σφίγγει, συσφίγγεται και ψιθυρίζει:

 "Είσαι δικιά μου. Μη!".

Μείνε. Στη φωλιά. Την υγρή και σκοτεινή φωλιά του μυαλού -μας.

Και το σώμα τότε  μπερδεύεται και από την μια επιθυμεί και λιώνει και σπαράζεται και την ιδια στιγμή αρρωσταίνει. Με ασθένειες της ψυχής.
Και όλες οι συγκυρίες θα εναντιωθούν και όλες ο Μοίρες θα αντισταθούν, για να σε κρατήσουν μακριά.

 Τα Όχι και τα Μη, τα Ποτέ και τα Δεν .

Προγνωσεις ερμηνείες, διαγνώσεις μελλοντικές.

Μοιραίο μέλλον προδεδικασμένο.

Μη.

Μην Την ταράξετε, µην αναστατώσετε την Αγάπη

 ώσπου μονάχη της να το θελήσει*.

* Άσμα Ασμάτων