Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Το πουλόβερ



Σαν ποιητής και σαν πατέρας.
Όταν όλα καταρρέουν.

(Έχω εσένα).

Έβγαλε το πουλόβερ με αργές κινήσεις.
Ροζ μωβ με λεπτή πλέξη.
Το δίπλωσε προσεκτικά  και
το άφησε πάνω στο παλιό μπαούλο.

Γέλασα φωναχτά: "-Μα τι δουλειά έχω εγώ με έναν άντρα που διπλώνει έτσι γυναικεία τα ρούχα του;"

Είπε κάτι με αμηχανία..
Μετά από λίγο με αγκάλιασε και κάλυψε το κορμί μου με την ίδια προσοχή που δίπλωσε το πουλόβερ.

Και εκείνοι οι δύο φοβισμένοι και αμφίθυμοι μήνες του χειμώνα συνεχίζονται ακόμα και τώρα που είναι άνοιξη.
Και η αγάπη του είναι η Παράφορη αγάπη ενός ποιητή και η σταθερή φροντίδα ενός Πατέρα.


(Φεβ.2013)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι Παναγιές των δρόμων

Την είδα πεταχτά από το λίγο ανοιγμένο παράθυρο του Σιτροέν. Ένα αφυσικο πλασμα βρισκόταν εκει σαν κάποιος να το είχε τοποθετήσει  προ...